Για τα τραγουδιστά:
Προσπάθησα να μεταφέρω το κλίμα και την αίσθηση των καφωδείων και των μικρών λαϊκών κέντρων ανά την επικράτεια, όπου ανώνυμοι μπουζουξήδες και μουσικοί με ανεπιτήδευτο ύφος, ήθος και βασιλική απλότητα υπηρέτησαν και υπηρετούν το λαϊκό και ρεμπέτικο μας τραγούδι. Ένα είδος δηλαδή ακουστικού ντοκυμαντέρ. Δυστυχώς τα περισσότερα από αυτά τα στέκια έχουν μειωθεί χωρίς κανείς να ξέρει εάν θα αντικατασταθούν ή επανεμφανιστούν στο μέλλον. (Θανάτω πάντες οφειλόμεθα!) Η όλη εργασία δεν αποτελεί εμπορεύσιμο είδος και επ ουδενί δεν φιλοδοξεί να είναι πολιτιστικό ή πολιτισμικό προϊόν σε σε μια κοινωνία όπου η αισθητική και ο πολιτισμός πολλές φορές λειτουργούν ως μέσον απόδειξης κοινωνικού status και ταυτοποίησης αισθητικών διαπιστευτηρίων.
Καλη ακροαση!